دانشگاه میریم ولی بی سوادیم..

همه روشنفکر و آزاد اندیشیم ولی،در واقع خودخواه و بی منطقیم..

عالم و آدم را نقد می کنیم

از دوست گرفته تا دشمن ،

ولی امان از نقدپذیری..

برای یک روز نخریدن ماست و شیر, نمی توانیم اتحاد داشته باشیم و دم از تغییر رژیم می زنیم..

همیشه از بی پولی می نالیم

ولی به هم که می رسیم از داراییهای بی حساب و کتابمون حرف می زنیم..

نسلی هستیم که اِنقدر با سیلی صورتمان را سرخ کرده ایم که دیگه لمس شدیم..

سیلی می خوریم ولی دیگه سرخ نمی شیم..

کبود شدیم زیر فشار درد..