سفارش تبلیغ
صبا ویژن
پوچ
اینجا همه چی در همه
 
جمعه 92 تیر 28 :: 12:0 عصر :: نویسنده : Rash mAKHFI

 

   فکر می کنم به قاچ های ِ هندوانه ی ِ توی ِ بشقاب و نگاه ِ او

و حرفهایش ...

کنارم ایستاده بود ببیند همه ی ِ هندوانه ها را می خورم یا نه ...

می خندیدم ...

یاد ِ خنده های ِ همان روزها می افتم

اشک هایم می چکند روی ِ کاغذ های ِ خط خطی شده

گریه می کنم برای ِ خودم

برای ِ او

برای ِ تو

برای ِ چشم هایش

برای ِ چشم هایت

برای ِ چشم هایم ...

گریه می کنم

و به مامان که دارد متعجب نگاهم می کند می گویم:

چشمای ِ منم می سوزه ...

متعجب نگاهم می کند

تنها می گوید که چند دقیقه بیشتر تا اذان نمانده

و می رود پایین

   تمام ِ پله ها را می دوم تا آشپزخانه

یک لیوان چای برای ِ خودم می ریزم

دو دقیقه بیشتر تا اذان نمانده

  چای را سر می کشم

داغ ِ داغ ... تلخ ِ تلخ ...

ته ِ گلویم بدجور می سوزد

دوباره گریه می کنم

برای ِ مامان که سرش از دیدن ِ اشک های ِ م.ن درد گرفته

برای ِ ته ِ گلویم که بدجور می سوزد

برای ِ دلم بیشتر

برای ِ چشم هایش

برای ِ چشم هایت ...

برای ِ ...

برای ِ اذانی که می شنوم حتی!

 

حق می دهم گاهی تحملشان تمام شود

وسایلم را جمع می کنم

بابا خودش میرساندم

چند روزی به دور از این اتاق ِ تاریک ِ دلگیر ...

می نشینم گوشه ای

و هر لحظه زل می زنم به قاب ِ عکسی کوچک

و خاطره هایش ...

هی با خودم حرف می زنم

هی می خندم

هی گریه می کنم

وسط ِ گریه هایم یهو خنده ام می گیرد

صدایم که می زنند قاب ِ عکس را پنهان می کنم میان ِ کاغذ ها و کتاب هایم

 

زل می زنم به گلهای ِ فرش

به قول ِ او روز به روز سر به زیرتر می شوم ... روز به روز ساکت تر ...

هی نامه می نویسم... هی مچاله می کنم ...

کنارم پر می شود از کاغذ های ِ مچاله و نامه های ِ خط خورده

 

تنها می نویسم:

نگاهت مثل ِ توت های ِ وحشی ِ توی ِ جاده ی ِ شمال

ادامه اش را سه نقطه می گذارم

و به عنوان ِ امضا ، واژه ای با خط ِ ریز ...

گذاشته ام میان ِ یکی از کتابها

تصمیم گرفته ام پستش کنم نمی دانم به کجا ...

می نشینم زیر ِ آسمان و زل می زنم به ستاره ها

هی ستاره می شمارم هی گریه می کنم

هی نگاهم می افتد به ماه ... هی می خندم ...

صدای ِ قدم های ِ کسی از توی ِ پله ها می آید

 کمی بعد بالای ِ سرم ایستاده

خورده های ِ کاغذ را کنارم می ریزد روی ِ زمین

نگاهم می افتد به نوشته ها

و

فکر می کنم به نامه ای که نوشته بودم

سرم را بلند می کنم

و

زل می زنم توی ِ چشم های ِ کسی که سالهاست توی ِ کلاس ِ معرفتش درجا زده ام

می دانم باز هم می خواهد بگوید

مثل ِ همیشه چشمانم زیادی گستاخی می کنند!

دارم فکر می کنم به حرفهایی که توی ِ دلش مانده و نمی گوید

منتظرم بگوید توی ِ تاریکی هم گستاخی ِ چشمانم توی ِ ذوق می زند!

م.ن همچنان زل زده ام به چشمانش

می دانم توضیح می خواهد

اما نمی دانم تصمیم گرفته همینطور نگاهم کند

یا گونه ام را سرخ کند

یا برود ...

می آیم چیزی بگویم

بغض امانم نمی دهد

رویم را برمی گردانم و دوباره زل می زنم به ماه

هنوز هم دارم فکر می کنم به قاچ های ِ هندوانه ی ِ توی بشقاب ِ آن روز و نگاهش ...

صدای ِ قدمهای ِ کسی از توی ِ پله ها می آید

باز هم م.ن می مانم و سکوت ...

سکوتی که تمامی ندارد انگار ...




موضوع مطلب :

چهارشنبه 92 اردیبهشت 25 :: 2:7 صبح :: نویسنده : Rash mAKHFI

 

دلم می لرزد وقتی می نشینم زیر ِ سایه ی بید ِ مجنون

دلم می لرزد از عطر ِ یاسی که تمامی ندارد

از تغزل ِ بی پایان ِ ماه

از قطره بارانی که میچکد روی ِ گونه اَم

دلم می لرزد ...

از چشمک ِ ستاره

از پاکی ِ این آسمان ِ آبی

دلم بدجور می لرزد . . .

.

.

.

نوک ِ انگشتانم را فرو می برم توی ِ دریا

انگار کسی هلم داده باشد به دنیایی دیگر

غرق می شوم کم کم

و

سکوت می کنم به حرمت ِ چشم های ِ تو ...

 

+ دلی میان ِ چشم هایت جا مانده ... هوایش را داری؟

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پ.ن:دلم عجیب بهانه ی صدایت را می گیرد . . .




موضوع مطلب :

چهارشنبه 92 اردیبهشت 25 :: 2:4 صبح :: نویسنده : Rash mAKHFI

 

کنار نمی آیم

با

این نگاه های ِ پر از ترحم

و این حرف ها ...

و این آدم ها . . .

کنار نمی آیم ...

تنها

فرار می کنم از تک تک شان

و به اجبار از واقعیت و خودم ... حتی!

. . .

تمام ِ طول ِ روز را می گذرانم در هیاهوی ِ شهر

و می شمارم تعداد ِ قدم هایم را

و قطره های ِ باران را

و درختان را ...

رد ِ جدول ِ پیاده رو را دنبال می کنم و جلو می روم

مهم نیست که به کجا ختم می شود

مهم نیست مردم چطور نگاهم می کنند و چه می گویند!

مهم نیست که یکهو چشمانم را باز کنم

و

وسط ِ خیابان باشم

و

ماشینی با سرعت از روی ِ چشمانم رد شود

مهم نیست ...

مهم نیست اصلا ...

 

تمام ِ دلخوشی اَم شده نگاه های ِ یواشکی اَش

رد ِ چشمانش روی ِ حرف هایم ...

اینکه می بینم هنوز هم شبها با عکس ِ من خوابش می برد

که هنوز هم ته ِ چشمانش برق می زند

تمام ِ دلخوشی اَم همین است ...

تنها ... این سکوتش ...

جان ِ مرا می گیرد آخر ...

_______________________________________________________

+ گاهی چقدر مجبوری تحمل کنی دردی را که می دانی تا آخرین لحظات ِ نفس کشیدنت با توست

چقدر مجبوری ...

دردی که مسببش . . .

 




موضوع مطلب : عاشقانه

سه شنبه 92 اردیبهشت 17 :: 11:6 صبح :: نویسنده : Rash mAKHFI

 

تمام ِ حواسم را جمع می کنم میان ِ قدم هایم ...

که نکند بلرزند ...

نکند سرم گیج برود ...

نکند ....

آن وقت اگر به شانه هایت تکیه بدهم

دیگر نمی شود که هی بغض های سنگینم را قورت بدهم

و

به روی ِ خودم نیاورم

که

چشمانم هر لحظه لبریز تر می شوند از هجوم ِ این اشک ها ...

اگر تو اشک هایم را ببینی

آن وقت که دوباره دلت بلرزد

و هررررررررررری بریزد پایین ...

من چه کنم با این دل؟ ...

 

اصلا دلم میخواهد دستم را بگذارم زیر ِ چانه اَم

زل بزنم به حرف هایت ...

و نگاهم به نگاهت گره بخورد ...

از همان گره های ِ کوری که هیچوقت باز نمی شوند دیگر ... ..

و سرم را تکان بدهم ...

و آرام پلک بزنم

و نفس بکشم از هوای ِ این حرفها ...

 

حرفهایی که دلم را آرام می کند و چشمان ِ تو را ...

 

بعد سرم را کج کنم میان ِ نگاهت

و خودم را لوس کنم که می گذاری کمی ...

فقط کمی سر بکشم از چشمانت؟

 تو بخندی ...

و

من

حس کنم

روبه رویم یه تابلوی نقاشی ِ محشر نشسته است

که می تواند نفس بکشد و حرف بزند ...

و مثلا ...

مثلا دل ِ آدم را ببرد ... حتی با همین لبخند هایش ...

بعد تو بیایی دستم را بگیری میان ِ دست هایت

و قبل از اینکه رهایش کنی ...

با نوک ِ انگشتت فشار ِ کوچکی به دستم بدهی ...

چیزی مثل ِ لمس ِ حس ِ بوسیدن ِ روی ِ ماه ...

و

همان موقع ...

 

باران هم بیاید روی انگشتانی که دارند می سوزند حالا ... ..

 

 

+ می بینی میان ِ چه لحظات ِ محشری نشسته ایم ... می بینی؟ ...

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پ.ن: روزی می رسد که عبور می کنم از صدایت و ... یکی می شویم ...




موضوع مطلب : عاشقانه

شنبه 92 فروردین 17 :: 10:17 عصر :: نویسنده : Rash mAKHFI

 

باز هم خاطرات دوره اَم کرده اند ...

حتی در حضور ِ او ...

دستانم را می گیرند

هلم می دهند به دنیایی دیگر انگار ...

 

انگار سوار ِ تاب شده اَم ...

هلم می دهند

تا

جایی که بشود

ماه را لمس کرد

تا جایی که دستت به یک تکه ابر برسد

و

یا

شاید

بتوانی دستت را از یک ستاره عبور دهی

می بینی چه محشر می شود آن وقت؟

اما

سرگیجه می ماند آخر ِ این تاب بازی ...

سرگیجه ای پر از درد ...

 

می خواهم پیاده شوم

بیشتر هلم می دهند ...

نکند ...

بیفتم!

مَ.ن

دیگر

تاب ِ زمین خوردن . . ...

با تواَم حواست هست؟!

مَ.ن هیچ!

فکری به حال ِ دل او نمی کنی؟

دارد از دست . . .......
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پ.ن:

شب و تمام ِ متعلقاتش دارد سر می رود از این اتاق ...

گم می شوم در تاریکی ِ شب ...




موضوع مطلب :

شنبه 92 فروردین 17 :: 10:16 عصر :: نویسنده : Rash mAKHFI

 

تمام ِ مسیر را دارم فکر می کنم

چطور باید مقاومت کنم

در برابر ِهجوم ِ بی امان ِ این همه بغض!

انگار تمام ِ بغض هایم را جمع می کنم برای ِ او ...

 

کاش می شد

هر روز را ...

مَ.ن

این مسیر ِ خاص را قدم بزنم به سمت ِ او

به استقبال هم می آمدیم

مَ.ن به استقبال ِ حرف هایش

او به استقبال ِ بغض هایم

چه محشر می شد آن وقت ...

.

.

.

برایش آنقدر حرف می زنم

که دیگر تحملم تمام می شود

قطره اشکی می چکد

از چشمانم

پنهانش می کنم میان ِ دستانم ...

می گذرد ... با کلی خاطره و بغض و قرار نبودن هایی که . . .

می گذرد . . .

خاطرات یکی یکی زنده می شوند

آنقدر که باران هم گریه می کند به پای ِ خاطراتمان

بدجور هم گریه می کند ...

می ترسم صبرم تمام شود باز ...

و

دوباره بشکنم تمام ِ بغض هایم را بر سر ِ او

...

دعوتم می کند به چند جرعه خاطره ... با طعم ِ بستنی ...

باز هم حواسم پرت می شود

به همان جای ِ همیشگی ...

و

این بستنی ها می مانند

که همیشه باید به پای ِ خاطرات

در دستان ِ مَ.ن آب شوند ...

 

حرف هایش را با جان ِ دل می فهمم

و

باز داغ ِ دلم تازه می شود

اما

یک روز را با کمی آرامش سپری می کنم ...




موضوع مطلب :

یکشنبه 91 اسفند 27 :: 11:4 عصر :: نویسنده : Rash mAKHFI

 

از بین ِ کتاب هایت پیدایش کرده اَم

روی جلدش با خط ِ خوشی نوشته شده

 

" خاتون "

 

با دست خط ِ خودت ...

صفحاتش را ورق می زنم

خاتون

نیستی

نیستی

هستی ... اما حواست به من نیست ...

و من تحمل ِ این فاصله های نزدیک را ندارم

هر چه بیشتر فریاد می زنم دوستت دارم هایم را

تو کم تر می شنوی انگار ...

نکند ...

نکند ......

اصلا فکرش را هم نمی شود کرد ...

خاتون

دلم تنگ ِ برایت ...

می رود پی ِ موج های ِ صدایت

فدای ِ خنده هایت

[ شیطنت در تلفظ ِ شین هایت

آخرش کار می دهد دستم ... ]

دیدم که ...

چنگی زدی به موهایت ...

اما انگار ...

به دل ِ من هم چنگی خورد ...

و این زخم ها ... روز به روز .........

 

مرهم ِ دلم باش

مرهم ِ من .. خاتونم!

...

چشمانم از خواندن ِ این عاشقانه ها می سوزد

صدها ناله در گلویم پیچ می خورند به یک باره

 

آنقدر واژه ها رژه می روند

تا

از سرگیجه دستم را به دیوار می گیرم

به صفحه ی آخرش رسیده اَم ...

می بینم که ...

با خط ِ لرزانی

نوشته ای:

تقدیم به خاتون ِ دلم ... غزل!

.

.

.

حالا ... صدای ِ غزل ِ باران را قشنگ تر از همیشه می شنوم

راه می افتم به دنبال ِ تو

پایم را می گذارم جای ِ رد ِ پاهایت

و

دانه دانه اشکهایت را جمع میکنم

از

میان ِ قطره های ِ باران

میخواهم نگه شان دارم

به تلافی ِ دانه های اشکی که به پیش ِ پای تو ریختم

و تو جمعشان کردی

هنوز هم هر شب بهشان سر می زنی نه؟

که مبادا قطره اشکی کم شده باشد ...

 

دوست دارم این اشک ها را ...

اشک های ِ لحظات ِ خوب ِ زندگی

اشک ریختن پا به پای ِ باران

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پ.ن:

از حق نگذریم ...باران ِ امروز ...

اگر بگویم محشر بود ... کم گفته اَم

شست و با خودش برد تمام درد هایم را . . .




موضوع مطلب :

یکشنبه 91 اسفند 20 :: 11:34 عصر :: نویسنده : Rash mAKHFI

یکی بود ، یکی دیگر هم بود؛ یکی " هیچ" و دیگری " پوچ" بود.
"هیچ" و " پوچ" طبق یک اتفاق که شاید فوران آتش فشان بود یا زلزله یا یک تصادف مرگ بار خیابانی ، به هم بر خوردند.
از آن جا که هیچ موجود دیگری توی آن دنیا دیده نمی شد "هیچ" و " پوچ" بعد از نگاه های بوداری به هم دل بستند. اول " پوچ" عاشق "هیچ" شد و "هیچ" هم که گزینه ی دیگری نداشت عاشق "پوچ" شد.
" پوچ" به خاطر "هیچ" از همه ی دلبستگی های زندگی اش- که البته چیز دیگری نبود که به آن دل ببندد- دست کشید و به او ابراز علاقه کرد. "هیچ" گل سر سبد زندگی " پوچ" شده بود. " پوچ" حالا زندگی را جور دیگری می دید. از وقتی عاشق شده بود کلماتی توی ذهن اش وول می خورد. صبح ها از پنجره ی اتاق اش کلمات را در هوا پرواز می داد. بعدها هیچ و پوچ های زیادی وول خوردن هایی را در ذهن شان حس کردند. " پوچ" در هوا می گفت:
برای هیچ می میرم
برای هیچ به رگبار می بندم همه را
نه عذاب وجدان
نه به خود می پیچم
من عاشق هیچ ام.

"هیچ" نفهمید " رگبار" یعنی چه. " پوچ" هم نفهمید این کلمه از کجا آمد. بعدها به خاطر شعر پوچ گلوله را ساختند تا زندگی شان زیباتر و با دوام تر شود.
توی آن دنیای بزرگ ماه به وقت خودش بالا می آمد و همه جا را روشن می کرد. " پوچ" با خودش فکر می کرد حتمن ماه به خاطر هیچ بالا می آید. حسودی اش می شد. توی سر ماه می زد و او را پشت کوه می انداخت. گاهی هم که " پوچ" شعر می گفت "هیچ" از حسودی، کلمه ها را توی کیسه می ریخت و کیسه را لگد کوب می کرد. آن ها هر بار به غیرت کشی های خودشان می خندیدند. خدا هم خنده اش می گرفت چون می دانست برای هیچ و پوچ نباید نگران دنیای بزرگ اش باشد. پس شاهکارش را رو کرد. " آدم" ساخته شد ." آدم" شروع کرد به ساختن مدرسه. بچه های او اما به خاطر هیچ و پوچ به مدرسه نرفتند. او نگران نبود چون "هیچ" و " پوچ" هنوز عاشقانه با هم زندگی می کردند. آدم دیوار را ساخت، آدم دیگری روی دیوار نوشت.
" آدم" و آدم دیگر به هم دل بستند. برای هم پیام کوتاه فرستادند. گیج شدند. بلوغ شان جلو افتاد. به هم آویختند. عده یی از آن ها هیچ شدند و عده یی پوچ. ماه که بالا می آمد کسی او را نمی دید و او در سمتی دیگر غروب می کرد. بعضی ها از "هیچ" هیچ تر شدند و بعضی ها از "پوچ" پوچ تر. تصادف های خیابانی بالا گرفت. خشک سالی شد. گلوله های زیادتری ساخته شد . دیوارها همه خط خطی شدند. سونامی آمد ولی آن دنیای بزرگ برای هیچ و پوچ هنوز جای قشنگی بود.




موضوع مطلب :

جمعه 91 اسفند 18 :: 11:51 عصر :: نویسنده : Rash mAKHFI

 

 

همین  کافی ست ...

کافی ست تو اخم کنی ...

اخم کنی و دل ِ انار ترک بردارد

اخم کنی و گنجشک ها روزه ی سکوت بگیرند

که بغض ِ آسمان بشکند

و دل ِ این قلم

و سد ِ اشک هایم . . .

 

تو اخم کنی

و گونه هایت خیس شود ...

تا هر قطره اشکت مُهری شود پای ِ شناسنامه اَم ...

حواست باشد!

...

دست هایم هم دیگر بوی ِ تو را می دهند

از بس نوشتم  تو را ...

نامت را ...

چشمانت را ...

عطرت را ...

و  چهار شنبه های تقویم را

که هیچ وقت تعطیل نیستند!

که مَ.ن بیایم

سرم را بگذارم روی ِ شانه های ِ شعرهایت

و

تو بخندی!

و دوباره مَ.ن

متولد شوم از لبخندت

 

می دانی

چهارشنبه ها همیشه راز نگه دار اَند

راز ِ مَ.ن و تو را ...

راز ِ آینه ...

و

حتی راز ِ ماه را

این روز ها ...

ماه هم بی تاب تر از همیشه چشم به راه ِ فروردین

.

.

.

بخوان مرا ... مثل ِ همیشه ...

در این روزهای ِ سرد ِ زمستانی

صدایت گرمم می کند

دلم را ...

و

حرف هایت

شال ِ گردنی می شوند برایم ...

بگذار باز هم جان بگیرم

تا نامت را بر زبان بیاورم

و

ماه در دهانم هزار تکه شود ...!

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پ.ن: شمارش ِ معکوس ... از همین حالا ...

 




موضوع مطلب :

جمعه 91 اسفند 18 :: 11:48 عصر :: نویسنده : Rash mAKHFI

 

چشمانم را باز می کنم

زل می زنم به چشمانی که رنگ ِ عسل ِ اصل دارد

اما

طعم ِ تمشک ِ رسیده می دهد ...

چشمان ِ تو شناسنامه ندارند

و دل ِ مَ.ن شده شناسنامه شان!

...

می شود در چشمانت غرق شد

درساحل ِ سایه بان ِ مژه هایت به انتظار ِ دیدن ِ ماه نشست

می شود با آن ها زندگی کرد

زندگی به صرف ِ یک فنجان غزل با طعم ِ شیرین ِ لبخند هایت

می شود از نگاهت چکید

واژه واژه غزل درون ِ آن دید

مست شد از عطر ِ یاس ِ وجودش ...

اعتراف می کنم که مَ.ن به هوای ِ نگاهت نفس می کشم

اصلا زل بزن به مَ.ن

زل بزن دیگر

می خواهم از درون ِ چشمانت ستاره های ِ آسمانم را بشمارم

اصلا نگاه کن

چشمان ِ مَ.ن هم تبدارند

تب ِ هم نشینی با چشمان ِ تو

...

اولین سفر

به خیال ِ خودمان ... باید خوش باشیم دیگر!

یادم نمی رود

طعم ِ گس ِ خرمالو ها را حتی!

دلت می خواهد تاب بازی کنی

و

مَ.ن هلت بدهم

بروی تا خود ِ آسمان ... تا خود ِ ماه ...

می خواهی برایم ماه را بیاوری؟

می خواهی برایم گردنبندی از ستاره ها درست کنی ...

هر بار که به مَ.ن می رسی

نزدیک می شوی

و نزدیکتر ...

دلم هررررررررری می ریزد

انگار عاشقترت می شوم

هر بار که بالا می روی

دلم می گیرد

بغض می کنم ...

گفته بودم

هیچوقت به اندازه ی یک قدم هم از مَ.ن دور نشو

یادت که نمی رود؟

...

دلم آشفتگی ِ موهایت را که می بیند ... می لرزد ...

ببین باد هم آشفته شده

 

خنده های ِ از ته ِ دلت را که می بینم

حق می دهم به ماه ... به باد ... به ستاره ها ... به آسمان حتی ...

دارند در برابر تو سجده می کنند دیگر!

می رویم

و

می رویم

پیاده روی روی ِ ماه ...

عجیب می چسبد!

خسته می شوم

می گویم برایم یک فنجان غزل بیاور با همان طعم ِ همیشگی!

می خندی ...

فکر میکنی دارم خودم را لوس می کنم؟

اصلا خودت چرا همه را بی قرار کرده ای؟

ببین رنگ ِ آفتاب پریده

ماه که دیگر هیچ!

آسمان هر لحظه بغض می کند و می بارد ...

مثل ِ مَ.ن!

این روزها ...پریشانی ، امان ِ دل ِ باد را بریده


می گویم برای کمی حرف بزن ...

بگذار بیشتر حس کنم لمس ِ روی ِ ماه را ...

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پ.ن: آخر خودم چشمت می زنم ... می دانم ... می دانم دیگر!




موضوع مطلب :

1   2   3   4   5   >>   >   
 
درباره وبلاگ

به نام خدا هستم، از بچگی بزرگ شدم، تو بیمارستان به دنیا اومدم، صادره از شهرمون، همونجا بزرگ شدم، چند سال سن دارم، بابام مرد بود، تو دوران کودکیم بچه بودم، با رفیقام دوست شده بودم،یه تابرادر دارم که باهام برادره، به دوست داشتن علاقه دارم، قصد ازدواج نه دارم، بعضی شبها که می خوابم خواب می بینم، تو خونمون زندگی می کنیم، تا حالا نمردم و ...»

نویسندگان
Mamad Dj (10)

پیوندها
پایگاه خبری تحلیلی فرزانگان امیدوار
هواداران بازی عصر پادشاهان ( Kings-Era.ir )
مهندس محی الدین اله دادی
گل باغ آشنایی
««««« شب های تهران »»»»»
رقصی میان میدان مین
****شهرستان بجنورد****
دانشجویان مهندسی مکانیک شهرکرد
تعمیرات تخصصی انواع پرینتر لیزری اچ پی HP رنگی و تک رنگ و اسکنر
تراوشات یک ذهن زیبا

سایت روستای چشام
شبستان
برادران شهید هاشمی
عشق
مصطفی
اواز قطره
محمد قدرتی MOHAMMAD GHODRATI
دنیای هالیوود
نهِ/ دی/ هشتاد و هشت
.:مطالب جدید18+ :.
هر چی تو فکرته
... یاس ...
بیارجمند
هیئت
نــــــا کجــــــا آبـــــــاد دل مــــن ...
عرفان وادب
بهار عشق
*(حرفهای نگفته)*
مرامنامه عشاق
..پـــــر شکســــته
ALAKI
زازران
شایگان♥®♥
مناجات با عشق
دانشجوی میکروبیولوژی 91 دانشگاه آزاد اشکذر
سید علی حسینی
به بهترین وبلاگ سرگرمی خوش امدید
اخبار روز ایران وجهان
انجمن مرجع وتخصصی پارسی گلد
دانشجویان مهندسی مکانیک (شهرکرد)
نارنجی
دانلود آهنگ جدید
ایران من
سامانه ارسال پیامک + آرشیو SMS با موضوعات گوناگون
بهترین قالب های وبلاگ

طول ناحیه در قالب بزرگتر از حد مجاز
آمار وبلاگ
بازدید امروز: 0
بازدید دیروز: 7
کل بازدیدها: 305157